Droogte

Zutphen, parel van het oosten,
witte seniorendroom.
Hier wil men zijn ziel wel troosten
naast de eindeloze stroom.

Maar de droogte, ach die droogte,
zij verpulvert onze weg.
Celsius tot grote hoogte,
IJssel krimpt, een slappe neg.

Toch laat men zich gaarne vieren,
op het einde voorbereid.
Met de moed der Batavieren
gauw z’n bedje hier gespreid.

Maar de droogte, ach die droogte,
in de herfst komt Ivan’s kou.
Warm zit bij wie dat betoogde,
en de mens betaalt zich blauw.

Zutphenaar of Zutphenees,
Kom nu solidair bijeen.
‘Have a dream’ like vader Drees,
samen door de winter heen.

Maar de droogte, ach die droogte,
stof verdroogt de natte tong.
In plaats van wat hij beoogde
kleine vlekjes op de long.

- Wolfram Reisiger