VANDAAG

  • 12 oktober (1902) D.A.M. Binnendijk
  • 12 oktober (1959) Gerlof Leistra

Droogte

Zutphen, parel van het oosten,
witte seniorendroom.
Hier wil men zijn ziel wel troosten
naast de eindeloze stroom.

Maar de droogte, ach die droogte,
zij verpulvert onze weg.
Celsius tot grote hoogte,
IJssel krimpt, een slappe neg.

Toch laat men zich gaarne vieren,
op het einde voorbereid.
Met de moed der Batavieren
gauw z’n bedje hier gespreid.

Maar de droogte, ach die droogte,
in de herfst komt Ivan’s kou.
Warm zit bij wie dat betoogde,
en de mens betaalt zich blauw.

Zutphenaar of Zutphenees,
Kom nu solidair bijeen.
‘Have a dream’ like vader Drees,
samen door de winter heen.

Maar de droogte, ach die droogte,
stof verdroogt de natte tong.
In plaats van wat hij beoogde
kleine vlekjes op de long.

- Wolfram Reisiger

Wolfram Reisiger (1968) is naast tekstdichter ook theatermaker, componist en muzikant. Hij is geboren in Duitsland, dus Nederlands is zijn tweede taal. Aan de manier waarop hij in zijn teksten/liederen commentaar levert op de actualiteit, kun je merken dat hij is opgegroeid met het werk van Kästner, Tucholsky en Brecht. Reisiger maakt deel uit van het theatergezelschap Heden gesloten.
Dit stadsgedicht is geschreven na de lange droge zomer van 2022, waarin de IJssel uitzonderlijk laag kwam te staan.

Terug naar alle gedichten

Nieuwsbrief

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief!

"*" geeft vereiste velden aan

Naam*

×