Excelsior – steeds hoger en steeds beter

Ze blazen van zich
de leden van Excelsior
steeds hoger en steeds beter.

Ze doen dat muzikaal
al meer dan honderd jaar
met kleine en met grote toeter.

Met verplaatsing van lucht als belangrijkste truc.
Maar is dat eigenlijk wel klimaatneutraal?
Bedenk na 100 jaar wat nou al dat geblaas
bijdroeg aan de CO2-balans.

Het heeft wel tot een beter klimaat geleid,
een graad of 3 is ’t warmer hier in Warnsveld.

Maar CO2,
dat doet ook groeien.
Dat blazen had heel groot effect.
Het begon met fluiten
als één blok,
en dan niet alleen naar de meisjes!
Steeds hoger en beter
met hun fluit in de hand
bliezen ze het dorp nu de mars.
Ze werden bekend,
de aandacht kwam gauw
ze waren zo trots als een pauw.

In de keuken van een buitenaards vent,
de oprichter was hij, een Marsman,
daar groeiden ze op en daar groeiden ze ook uit

en landden dus wat later bij ’t Nut.

Hun eerste concert was meteen een succes,
er kwamen heel veel nieuwe leden bij.
Ze werden Excelsior en voortaan gul gesteund
door de giften van de rijke burgerij.

Dat was nou het begin,
de toon was wel gezet,
zo bliezen zij decennialang stug door.

En nu op dit moment
volgt muzikaal een lied,
dat schreef de dichter heel speciaal hiervoor:

Ik fietste door het dorpje op een doodgewone dag
en hoorde uit de verte het geluid dat ik graag mag.
‘Waar komt dan de muziek vandaan?’ vroeg ik aan een mevrouw,
‘Die komt daar uit de Notenbalk’, toen zag ik het gebouw.

Ik reed toen naar ’t Spiker, naar de plek van het plezier
en naderde de deur en keek naar binnen door een kier.
Daarbinnen speelde het orkest een mooie melodie,
ik merkte het al gauw, hier binnen in de zaal heerst harmonie.

Excelsior, jouw blik is echt van goud.
Excelsior, met koper en met hout.
Excelsior, je blaast voor ons muziek.
Met jong en oud, en zonder dwang
En hopelijk nog eeuwenlang
Voor groot en klein publiek.

Excelsior, al honderd jaren oud.
Excelsior, jouw klank is ons vertrouwd.
Excelsior, de beste therapie.
Je bent veel groter dan je dacht,
Ons eigen harmonie!

- Wolfram Reisiger